درست همان هنگام که امید در دل مردمان ایران زمین دوباره جوانه زد و شادمانی، این گوهر گم شده ی این سالهای سخت، دوباره در کوی و برزن این مُلک رنجور طلوع کرد، آوار خبری سهمگین، بر سینه هایمان گران نشست. شهسوار موسیقی ایران، استاد بی بدیل و ستاره ی بی بازگشت آسمان هنر ایران زمین، استاد جلیل شهناز، آرام گرفت. گویی دشواری ها و رنجوری های جسم خسته اش را تاب آورد تا شادمانی مردمش را ببیند و آنگاه چشم فرو بندد.
نام شهناز موسیقی ایران، برای همه ی شیفتگان هنر، معادل نوای دل انگیز تار بوده و هست. برای ما اما افزون بر اینها، خود، پدری مهربان بود و سازش، یادآور آواز برادر در آلبوم بی بدیل «سکوت». آنجا که آواز ایرج بسطامی با زخمه های بی تکرار تار شهناز پاسخ گفته شد و اثری ماندگار خلق شد، که تا دنیا دنیاست، گویاترین سکوتِ این دو هنرمند فقید است.
سکوت گویای این هنرمند فرهیخته را به جامعه ی هنری و مردم شریف ایران تسلیت می گوییم.
روابط عمومی بنیاد ایرج بسطامی
